#حدیث 

?امام علی علیه السلام:  

کسی که #مشورت می کند اگر کارش را درست انجام دهد ، مردم او را می ستایند و اگر اشتباه کند دیگران وی را معذور خواهند داشت.(چون قبلا مشورت کرده است)  

?بحار، ج ۷۵، ص ۱۰۴

⭕️راهکارهایی برای #استجابت_دعا

?ستایش خداوند، پیش از دعا

?امام صادق علیه السلام میفرمایند: هرگاه خواهی دعا کنی پس خدا را تمجید کن و او را حمد و سپاس و تسبیح و تهلیل (لا اله الا الله) و ثنا بگوی و بر محمد صلی الله علیه و آله و سلم و آل او صلوات فرست، سپس درخواست کن تا به تو داده شود.

?شرح: علامه مجلسی (ره) گوید: گاهی گفته شود که تمجید گفتن «الله اکبر» است و تمحید «الحمدلله» است و تسبیح «سبحان الله» است و تهلیل «لا اله الا الله» است و ثنا آن است که نعمت هایی که خداوند بر بنده عطا فرموده بشمارد: ولی دور نیست که معانی اینها را تعمیم دهیم که شامل گردد هرچه را به این معانی برسانند و اختصاص به این الفاظ مخصوص نداشته باشد، چنانچه تمجید بر «لا حول و لا قوة الا بالله» نیز اطلاق شده است.

?همچنین امام صادق علیه السلام میفرمایند: هر که دوست میدارد که دعایش به اجابت رسد، باید کسب خود را پاک و حلال کند.
?واژه های اخلاقی از اصول کافی، آیت الله علی مشکینی

​⭕️خوشه‌ای از خرمن ابعاد شخصیتی #امام_صادق (ع)

?امام صادق(ع) فاتح قلّه عبودیت و بندگی حق تعالی

? #عبودیت و #بندگی حقّ تعالی، مهم‌ترین و اصولی‌ترین ویژگی و شاخص زندگی اولیای الهی است که معنای واقعی زندگی سعادتمندانه را برای جامعه انسانی ترسیم می‌نماید؛ چرا که بر اساس آموزه‌های رحمانی عبودیت و بندگی حقّ تعالی، #فلسفه و #معنای_واقعی_زندگی بوده و بر اساس این ویژگی انسان در مسیر صحیح زندگی قرار می گیرد؛ از این‌رو اولیای راستین پروردگار همواره اسوه خاص و ممتاز بندگی و عبودیت بوده‌اند، موضوعی که در صفحه‌های زندگی صادق آل محمد (ع) همچون اقیانوسی وسیع به خوبی خود را نشان داده است.

?مالک بن انس در خصوص این ویژگی ممتاز #امام_صادق (ع) این چنین اعتراف کرده است: «مَا رأت عَیْنٌ و لا سَمِعتْ اُذُنٌ و لا خَطَرَ عَلَى قَلْبِ بَشَرٍ أفْضَلَ مِنْ جعفرِ بنِ محمدِ الصادقِ فَضْلاً و علماً وَ عِبادَةً وَ وَرَعا؛ هرگز چشمی ندیده و گوشی نشنیده و افضل از جعفر بن محمد صادق (ع) در علم و عبادت و ورع به قلب بشری خطور نکرده است».

?عبودیت و بندگی در سلوک معنوی #امام_صادق (ع) حتی مورد اذعان ابن تیمیه نیز قرار داشته است، به طوری که او در خصوص امام صادق (ع) این چنین اعتراف می‌نماید: «وی بر یکی از سه حالت بود است، یا نماز می‌خواند، یا قرآن می‌خواند و یا روزه‌دار بوده است». از نگاه امام صادق (ع) #نماز باشکوه‌ترین جلوه عبودیت و توحیدی به شمار می‌آید، اندیشه امام صادق (ع) در خصوص نماز به گونه‌ای شفاف و روشن بیان شده است که همگان را به اهمیت و ارزش نماز در سبک زندگی دینی واقف می‌نماید، کما اینکه در منابع روایی از امام ششم شیعیان این چنین نقل شده است: «مَا تَقَرَّبَ إِلَیَّ عَبْدِی بِشَیْءٍ أَحَبَّ إِلَیَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَیْهِ؛ هیچ بنده‌ای به من تقرّب پیدا نکرده است با چیزی که نزد من محبوب‌تر از #انجام_واجبات باشد».

?امام صادق (ع) اسوه بردباری و بخشش

?یکی از زیباترین و با ارزش‌ترین اوصاف الهی که همواره خود را با آن به بندگان معرفی کرده، #عفو و #بخشش است. عترت رسول خدا (ص) که سبقت گیرندگان واقعی به سوی کمالات اخلاقی هستند، نیز در رتبه اعلی فضایل اخلاقی همچون عفو و بخشش قرار دارند به گونه ای که اگر کسی به دنبال مصداقی برای فضایل و کمالات اخلاقی در میان جامعه انسانی باشد، کسی را بهتر از ایشان نمی‌شناسد، امام صادق (ع) نیز در میان امامان معصوم علیهم السلام در رفتار، تبلور عفو و بخشش بوده و آیینه تمام نمای ارزش‌های اخلاقی همچون عفو و بخشش بود. 

?در روایتی ارزشمند، در خصوص این ویژگی خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام اینگونه روایت شده: «قالَ الاِمامُ الصّادِقُ علیه السلام: اِنّا اَهْلَ بَیْتٍ مُرُوَّتُنا العَفوُ عَمَّنْ ظَلَمَنا؛ مـا خانـدانى هستـیم که مـردانگى مـا گذشت از کسى است که به ما ستم کرده است». این رفتار امام صادق (ع) پیام شفاف و الگوی حسنه برای همگان است تا اینکه در اوضاع بحران به جای انبار کردن مواد مصرفی به فکر دیگران باشیم و به نوعی قدمی در جهت التیام بخشیدن درد دیگران و برطرف کردن کمبودها برداریم. و تنها به فکر خورد و خوراک خود و خانواده خویش نباشیم.

?علمای اهل تسنن در کتب خود به این ویژگی ممتاز و برجسته امام صادق (ع) این چنین اذعان داشته اند: استاد ابو زهر می نویسد: «امام صادق مردی با گذشت و کریم بود، و هرگز زشتی و اسائه ادب را مقابله به مثل نمی‌کرد؛ بلکه عمل بهتر آن را جواب می‌داد و در این کار به دستور خدا عمل می‌کرد که باری تعالی امر کرده بود: «وَ لا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَ لاَ السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتی‏ هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذی بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمیمٌ؛ هرگز نیکى و بدى یکسان نیست؛ بدى را با نیکى دفع کن، ناگاه (خواهى دید) همان کس که میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است!».
?متن کامل را اینجا ? rasekhoon.net/article/show/1529294 بخوانید.

​? #مهارت_های_تبلیغی

?تلخى گوش و شورى آب چشم?

✍ابن ابى ليلى (كه يكى از دوستان امام جعفر صادق عليه‌السلام است.) حكايت می‌کند:
?روزى به همراه نعمان كوفى به محضر مبارك آن حضرت وارد شديم. حضرت به من فرمود: اين شخص كيست ؟ عرض كردم: مردى از اهالى كوفه به نام نعمان مى‌باشد كه صاحب رأى و داراى نفوذ كلام است.
?حضرت فرمود: آيا همان كسى است كه با رأى و نظريّه خود، چيزها را با يكديگر قياس مى‌كند؟ عرض كردم: بلى .پس حضرت به او خطاب نمود و فرمود: اى نعمان! آيا مى‌توانى سرت را با ساير اعضاء بدن خود قياس نمائى؟ نعمان پاسخ داد: خير. حضرت فرمود: كار خوبى نمى‌كنى و سپس افزود: آيا مى‌شناسى كلمه‌اى را كه اوّلش كفر و آخرش ايمان باشد؟ جواب گفت: خير. امام عليه‌السلام پرسيد: آيا نسبت به شورى آب چشم و تلخى مايع چسبناك گوش و رطوبت حلقوم و بى‌مزه بودن آب دهان شناختى دارى؟ اظهار داشت: خير. 

?ابن ابى ليلى مى‌گويد: من به حضور آن حضرت عرضه داشتم: فدايت شوم، شما خود، پاسخ آن‌ها را براى ما بيان فرما تا بهره‌مند گرديم .

بنابراين حضرت صادق عليه‌السلام در جواب فرمود: 

?همانا خداوند متعال چشم انسان را از پيه و چربى آفريده است و چنانچه آن مايع شور مزه، در آن نمى‌بود پيه‌ها زود فاسد مى‌شد و هم‌چنين خاصيّت ديگر آن اين است كه اگر چيزى در چشم برود به وسيله شورى آب آن نابود مى‌شود و آسيبى به چشم نمى‌رسد 

?و خداوند در گوش، تلخى قرار داد تا آن كه مانع از ورود حشرات و خزندگان به مغز سر انسان باشد و بى مزه بودن آب دهان، موجب فهميدن مزه اشياء خواهد بود 

?و نيز به وسيله رطوبت حلق به آسانى اخلاط سر و سينه خارج مى‌گردد و امّا آن كلمه‌اى كه اوّلش كفر و آخرش ايمان مى‌باشد، جمله «لا إ له إ لاّ اللّه» است كه اوّل آن «لا اله» يعنى هيچ خدائى و خالقى وجود ندارد و آخرش «الاّ اللّه» است، يعنى مگر خداى يكتا و بى‌همتا. 
?(بحار الانوار: ج 2، ص 295، ح 14، به نقل از علل الشّرايع)

​#شیعه_جعفری

⁉️ #پرسش
❔چرا ما شیعیان را شیعه جعفری می گویند ❗️آیا امام صادق مذهب شیعه را به وجود آورده اند ❕یعنی تا قبل از امام #صادق شیعه نبوده است ❕❕

?#پاسخ?
?شیعه به معنای کسانی که معتقد به امامت و ولایت علی علیه السلام و یازده فرزند معصومش هستند در زمان پیامبر گرامی وجود داشتند و خود پیامبر گرامی واژه « #شیعه » را بر این گروه اطلاق کردند .
❕در تفسير «الدر المنثور» كه از منابع معروف اهل سنت است در ذيل آيه شريفه « اوْلئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَريَّة » ( بینه 7)  از جابربن عبداللَّه انصارى چنين نقل شده است كه مى‏ گويد ؛
 «ما نزد پيامبر بوديم كه على عليه السلام به سوى ما آمد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: اين و شيعيانش در روز قيامت رستگارانند، و در اين هنگام آيه شريفه إِنَّ الَّذينَ آَمَنُوا وَ عَمِلُو الصّالِحاتِ أولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترين خلق #مخلوقات خدا هستند ، نازل گرديد». 
?الدر المنثور ج 6 ص 379
?حاكم #حسکانی كه او نيز از دانشمندان معروف اهل سنت در قرن پنجم هجرى است اين مضمون را در كتاب معروفش «شواهد التنزيل» از طرق مختلف از پيغمبر اكرم نقل مى ‏كند و تعداد رواياتش از بيست روايت تجاوز مى‏ كند.

?از جمله از ابن عباس نقل مى‏ كند هنگامى كه آيه إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ نازل شد، پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به على عليه السلام فرمود: «هُو انْتَ وَ شِيْعَتُكَ …»: «منظور از اين آيه تو و شيعيانت هستيد»

?شواهد التنزیل ج 2 ص 357

❕بسيارى ديگر از علماى اسلام و دانشمندان اهل سنت مانند ابن حجر در كتاب صواعق و محمد شبلنجى در نور الابصار، اين #حديث را ذكر كرده‏ اند. 

?الصواعق ص 96_ نور الابصار ص 70

?بنابراين به شهادت اين روايات نام و عنوان شيعه را پيامبر اسلام براى پيروان راه على عليه السلام و طرفداران او برگزيده است، و تاريخچه پيدايش شيعه نه بعد از رحلت و شهادت  پيامبر اسلام بلكه به يك معنى در حيات خود آن حضرت  بوده است، و اين واژه را به ياران و پيروان على عليه السلام اطلاق فرموده، و تمام كسانى كه پيامبر اسلام را به عنوان رسول خدا مى‏ شناسند، مى دانند كه او سخنى از روى هوى و #هوس نمى ‏گفت ؛  «و هرگز از روى هواى نفس سخن نمى گويد.- آنچه مى گويد چيزى جز وحى (الهى) كه بر او القا شده نيست.» ( نجم 3_4) و اگر فرموده است تو و پيروانت فائزان و رستگاران در قيامت هستيد. يك واقعيت است‏.

?پیام قرآن ج 9 ص 24
❕اما اين‏كه مذهب شيعه را مذهب جعفرى مى‏ گويند براى اين است كه تا زمان حضرت امام صادق عليه‏ السلام به واسطه تسلط سياستمداران و زمامداران ستمگر، فرصت نشر علوم و معارف اسلام و تربيت #شاگرد، آن‏طور كه براى ايشان فراهم شد، براى‏ امامان قبل از ايشان فراهم نگرديد
?شیخ #مفید می نویسد ؛
«آن قدر مردمان از علوم امام صادق علیه السلام نقل كرده‏ اند كه به تمام بلاد و شهرها منتشر گشته و اصقاع عالم را فرا گرفته، و نقل نشده از احدى از علماى اهل بيت آنچه از آن حضرت نقل شده است ، همانا اصحاب حديث جمع كرده ‏اند اصحاب راويان از آن جناب را از ثقات با اختلاف‏شان در آراء و مقالات، عددشان به چهار هزار رسيده، و آن قدر دلائل واضحه بر امامت آن حضرت ظاهر شده كه دل‏ها را روشن نموده و زبان مخالف را گنگ كرده از طعن زدن در آن دلائل به ايراد شبهات »
?الارشاد ج 2 ص 179

?بنابر اين ايشان از موقعيت و فرصت، حداكثر استفاده را فرموده، علوم و معارف اسلام را تعليم و تدريس فرمودند و شاگردان بزرگى تربيت كردند كه هر كدام از علماى بزرگ اسلام به شمار مى ‏روند؛ از آن #موقع، شيعه و پيروان آن حضرت را جعفرى گفتند و بعد هم اين لقب بر شيعه باقى ماند و امامان بعد هم آن را منع نفرمودند چرا كه غرض همه، ترويج دين و هدايت مردم بود؛ همه راستگو بودند و همه مردم را به يك راه كه يگانه راه راست است هدايت فرمودند.

?معارف دین ج 3 ص 144

#شیعه

#جعفری

#امام_صادق