​روز سی وسوم مصادف با سوم محرم 

♦️ورود عمر سعد به کربلا♦️

عمر بن سعد روز ۳ محرم، به همراه چهار هزار نفر از مردم کوفه وارد کربلا شد.در چگونگی آمدن عمر بن سعد به کربلا گفته شده: عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد را فرمانده چهار هزار تن از کوفیان کرده و به او دستور داده بود تا آنان را به ری و دَستَب برده با دیلمیانی که بر این منطقه چیره شده بودند، مبارزه کند. عبیداللَّه همچنین فرمان حکومت ری را نیز به نام عمر نوشته بود و او را به سمت فرمانداری این شهر برگزیده بود. پسر سعد به همراه یاران خود از کوفه بیرون رفت و در منطقه‌ای در بیرون کوفه به نام حمام اعین اردو زد. او برای رفتن به ری آماده می‌شد که موضوع قیام امام حسین(ع) پیش آمد و چون امام به سوی کوفه حرکت کرد ابن زیاد، عمر بن سعد را پیش خواند و به او دستور داد نخست به جنگ امام حسین(ع) برود و چون از آن فارغ شد، به سوی محل حکومت خود حرکت کند. ابن سعد جنگ با امام حسین(ع) را خوش نمی‌داشت از این رو از عبیدالله خواست تا او را از این کار معاف بدارد؛ اما ابن زیاد معافیت او را منوط به پس دادن فرمان حکومت ری کرد.

عمر بن سعد چون اصرار عبیدالله بن زیاد را دید گفت: [به کربلا] می‌روم. پس با چهار هزار نفر سپاهی حرکت کرد و فردای روزی که امام حسین(ع) در نینوا فرود آمده بود به آن جا رسید.

آغاز گفتگوهای امام حسین(ع) و عمر بن سعد

عمر بن سعد پس از آمدن به کربلا خواست پیکی سوی امام بفرستد تا از او بپرسد «…برای چه به این سرزمین آمده است و چه می‌خواهد؟» و این کار را به عزره بن قیس احمسی و دیگر بزرگانی که نامه دعوت به آن حضرت(ع) نوشته بودند، پیشنهاد کرد؛ اما آنان از انجام این کار خودداری کردند. اما کثیر بن عبدالله شعیبه پذیرفت و به سوی اردوگاه امام حسین(ع) حرکت کرد. اما چون ابوثمامه صائدی نگذاشت کثیر همراه با سلاح خود نزد حسین(ع) برود، بی‌نتیجه پیش عمر بن سعد بازگشت.

پس از بازگشت کثیر بن عبداللَّه، عمر سعد از قرة بن قیس حنظلی[ خواست تا نزد امام حسین(ع) برود و او پذیرفت. امام حسین(ع) در جواب پیام عمر سعد به قره فرمود: «مردم شهرتان به من نامه نوشتند که بدین جا بیایم. اکنون اگر مرا نمی‌خواهند باز می‌گردم.» عمر سعد از این پاسخ شاد شد. پس نامه‌ای به ابن زیاد نوشت و او را از سخن حسین(ع) آگاه کرد.[ عبیداللَّه بن زیاد در جواب نامه عمر سعد، بیعت حسین(ع) و یارانش با یزید را خواست. بین امام حسین(ع) و عمرسعد گفتگوهای دیگری هم انجام شد♦️
?طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۵،

 ابن‌اعثم، الفتوح، ج۵،

 مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، 

خوارزمی، مقتل‌الحسین، ص۲۴۰
???????????

#حضرت_رقیه_سلام_الله_علیها

#سوم_محرم

اصلا رقیه نه ، مثلا دختر خودت؛

یک شب میان کوچه بماند ،چه میشود ؟

اصلا بدون کفش ،توی بیابان ،پیاده نه !!!

در راه خانه تشنه بماند ،چه میشود ؟

دزدی از او به سیلی و شلاق و فحش ،نه !

تنها به زور گوشواره بگیرد ،چه میشود ؟

گیریم خیمه نه ،خانه و یا سرپناه ،نه !

یک شعله پیرهنش را بگیرد ، چه میشود؟

در بین شهر ،توی شلوغی ،همیشه ،نه !

یک شب که نیستی ،بهانه بگیرد ،چه میشود؟

اصلا پدر ،عمو و برادر ،نه ، جوجه ای ،

تشنه مقابل چشمش بمیرد ،چه میشود ؟

دست گناهکار مرا روز رستخیز ،

یک دختر سه ساله بگیرد ،چه میشود ؟

????????

​بسم رب الشهداء

روز دوم، روضه دوم

راوی: زمین کرب و بلا

باربگشایید اینجا کربلاست

اینجا میعادگاه من است با تو یا حسین که بسترم قرارگاهی باشد بر جانهای شیفته ی بی قرارتان

من امروز که قدم بر خاکم نهادی رجز خواندم و به مصاف آسمان رفتم

حسین فاطمه! آن سماء شب عاشورا که یارانت عاشقانه در محفل آن می رقصیدند را من مشق کردم و تربتم، فرش عرش الهی شد که بالهای ملائکه به آن تبرک میجویند و پر پرواز میگیرند.

همان خاکی که آغوشش، طفل تشنه ی رباب را آرام میکند و غبارش بر زخمهای آن خد تریب مرهم میشود و بر بوسه گاه پیامبر خدا مینشیند و عطر خون میگیرد.

همان خاکی که طفلکان تشنه، پیراهن بالا میزنند وشکم میچسبانند بر گرمایش که برد و سلام شود بر داغ آتش عطش درونشان که گویی حرارت حدق و کینه ی یزیدیان، هیزم شعله هایی است شبیخون زده به جان خسته ی این طفلکان معصوم، که سینه ی خاک سوزان سیرابشان میکند.

و اینجا همان محنتگاه خون خداست که فرمود:

 «اللهُمَّ إنّی أعوذُبِک مِن الکَربِ وَالبَلاء»
االلهم عحل لولیک الفرج 

✍️مریم اشرفی گودرزی

???????????

​همراه با کاروان امام حسین تا عاشورا

روز سی ودوم مصادف با دوم محرم 

♦️نامه عبیدالله زیاد با امام حسین علیه السلام♦️ پس از فرود آمدن امام حسین(ع) و یارانش در کربلا در دوم محرم سال شصت و یک هجری،[۹۵] حر بن یزید ریاحی نامه‌ای به عبیداللّه بن زیاد نوشت و او را از فرود آمدن حسین(ع) در این سرزمین با خبر ساخت.[۹۶] در پی این نامه، عبیداللّه نامه‌ای خطاب به حسین(ع) نوشت:

«امّا بعد،‌ای حسین از فرود آمدنت در کربلا با خبر شدم؛ امیرمؤمنان -یزید بن معاویه- به من فرمان داده که لحظه‌ای چشم بر هم ننهم و شکم از غذا سیر نسازم تا آن که تو را به خدای دانای لطیف ملحق ساخته یا تو را به پذیرش حکم خود و حکم یزید بن معاویه وادار نمایم. والسّلام»

نقل شده حسین(ع) پس از خواندن این نامه، آن را به کناری پرتاب کرد و فرمود:«قومی که رضایت خود را بر رضایت آفریدگارشان مقدّم بدارند رستگار نخواهند شد.»

پیک ابن زیاد به حضرت(ع) عرض کرد: یا ابا عبدالله پاسخ نامه را نمی‌دهی؟ امام حسین(ع) فرمود: «پاسخش عذاب دردناک الهی است که به زودی او را فرا می‌گیرد.»
پیک نزد ابن زیاد بازگشت و سخن حضرت را به او بازگفت. عبیدالله نیز دستور تجهیز سپاه برای جنگ با حسین(ع) را داد.[۹۷]♦️
?ابن‌اعثم، الفتوح، ج۵؛ خوارزمی، مقتل‌الحسین، ج۱، 

 ابن شهرآشوب، مناقب، ج۴، ص۹۸

???????????

​همراه با کاروان امام حسین تا عاشورا

#روز_سی_و_یکم

مصادف با اول محرم 

♦️ورودامام به کربلا♦️

نقل شده که پس از منزل گرفتن در کربلا، امام حسین(ع) فرزندان و برادران و اهل بیتش را جمع کرد و به آنان نگاهی کرد و گریست؛ سپس فرمود: «خداوندا بدرستی که ما عترت و خاندان پیامبرت محمد(ص) هستیم که [از شهر و دیارمان] اخراجمان کردند و پریشان و سرگردان از حرم جدمان[رسول خدا(ص)] بیرون شدیم و بنی امیه به ما تعرض کردند؛ خدایا پس حق‌مان را از آنان بگیر و ما را برابر ظالمان یاری ده.»

پس رو به اصحاب کرده فرمود:

اَلنَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ

 (ترجمه: مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان؛ حمایت و پشتیبانی از دین تا آنجاست که زندگی‌شان در رفاه است پس هر‌گاه بلاء و سختی حادث شود دینداران کم می‌شوند.‌)

خوارزمی، مقتل‌الحسین، ج۱، ص۳۳۷

سپس امام زمین کربلا را که چهار میل در چهار میل وسعت داشت از ساکنان نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خرید و با آنان شرط کرد که مردم را به سوی قبرش نقل شده که پس از منزل گرفتن در کربلا، امام حسین(ع) فرزندان و برادران و اهل بیتش را جمع کرد و به آنان نگاهی کرد و گریست؛ سپس فرمود: «خداوندا بدرستی که ما عترت و خاندان پیامبرت محمد(ص) هستیم که [از شهر و دیارمان] اخراجمان کردند و پریشان و سرگردان از حرم جدمان[رسول خدا(ص)] بیرون شدیم و بنی امیه به ما تعرض کردند؛ خدایا پس حق‌مان را از آنان بگیر و ما را برابر ظالمان یاری ده.»

پس رو به اصحاب کرده فرمود:

اَلنَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ

 (ترجمه: مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان؛ حمایت و پشتیبانی از دین تا آنجاست که زندگی‌شان در رفاه است پس هر‌گاه بلاء و سختی حادث شود دینداران کم می‌شوند.‌

خوارزمی، مقتل‌الحسین، ج۱، ص۳۳۷

سپس امام زمین کربلا را که چهار میل در چهار میل وسعت داشت از ساکنان نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خرید و با آنان شرط کرد که مردم را به سوی قبرش راهنمایی کنند و از زائرانش سه روز پذیرایی کنند.♦️
?خوارزمی، مقتل‌الحسین، ج۱،

طریحی، مجمع‌البحرین، ج۵،؛