موضوع: "اخلاقی"
✨﷽✨
?اجابت دعا
✍ابوالحسن محمد بن عبدالله هروى مى گويد مردى از اهالى بلخ با غلامش به زيارت حضرت امام رضا (عليه السلام) آمد. خود و غلامش آن حضرت را زيارت كردند. ارباب، بالاى سر حضرت آمد و مشغول نماز شد و غلام، پايين پاى حضرت به نماز ايستاد. چون هر دو از نماز فارغ شدند، به سجده رفتند و سجده را طولانى نمودند. ارباب پيش از غلام سر از سجده برداشت و غلام را صدا كرد.
غلام سر از سجده برداشت و گفت لبيک، اى مولاى من. به غلام گفت مى خواهى آزادت كنم؟گفت آرى.گفت تو در راه خدا آزادى و فلان كنيز من هم كه در بلخ است، در راه خدا آزاد است و من در اين حرم مطهر او را با اين مقدار مهريه به همسرى تو درآوردم و پرداخت آن را نيز ضامن شدم و فلان زمين حاصل خيز خود را هم وقف بر شما دو نفر و اولادتان و اولاد اولادتان و همين طور نسل و ذريه شما كردم و حضرت امام رضا (عليه السلام) را هم به اين برنامه شاهد گرفتم.
غلام گريست و به خدا و به حضرت رضا (عليه السلام) سوگند ياد كرد كه من در سجودم جز اين امور را نخواستم و به اين سرعت اجابتش از سوى خدا برايم معلوم شد.
? منابع:
۱. بحارالانوار، جلد ۴۹، صفحه ۳۳۰
۲. عیون اخبار الرضا، جلد ۲، صفحه ۲۸۲
نـمـاز؛
نماز برپادار، که نیکی ها بدی ها را از بین
می برد«اَقِمِ الصَّلاةَ….اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ»هود۱۱۴
استغفار برای خود و دیگران (شفاعت)؛
از خدا آمرزش می خواستند و پیامبر (نیز)
برای آنها طلب آمرزش می کرد
«فَاسْتَغْفَرُوا اللّٰهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ»نساء۶۴
انـفاق و صدقه؛
صدقهٔ پنـهانی گناه را پـاک میکند
«صَدَقةُ السّرِّ تُکَفّر الْخَطیئَة»
?غررالحکم
♥️ حڪایتے زیبا?
شیعهی علے علیه السلام خوار نمیشود❗️
يڪي از شيعيان اميرالمؤمنين به نام اعمش ميگويد به قصد سفر حج در حرڪت بودم ڪه به زن نابينايي رسيدم!
خدا رو اينطور قسم ميداد: اي ڪسي ڪه خورشيد را بعد از غروب براي اميرالمؤمنين بازگرداندي(رد شمس) بينايي مرا به من بازگردان!
اعمش ميگويد از سخن اين زن تعجب ڪردم و دو دينار از جيبم بيرون آوردم و به او دادم. زن با دستانش آن دو دينار رو لمس ڪرد و به طرف من انداخت و گفت:
اي مرد! مرا به خاطر فقر و بينوايي خوار ڪردي! اف بر تو! همانا ڪسي ڪه آل محمد عليهم السلام را دوست بدارد هرگز خوار و ذليل نميشود!!
اعمش گويد من براي انجام سفر حج رهسپار شدم و در اين مدت همهي فڪر و ذڪرم سخن آن زن بود تا اينڪه سفر تمام شد و به همان منزل برگشتم.
ناگهان آن زن را ديدم ڪه به من نگاه ميڪند! به او گفتم اي زن! مهر و محبت علي ابن ابيطالب با تو چه ڪرد؟
گفت اي مرد! من شش شب خدا را به علي سوگند دادم. شب هفتم ڪه شب جمعه بود ديدم آقايي به خوابم آمد و به من فرمود: اي زن، آيا علي ابن ابيطالب را دوست داري؟
عرض ڪردم: آري! فرمود دستت را بر چشمانت بگذار، آنگاه دعايي خواند و فرمود: خداوندا اگر اين زن با نيت درست علي ابن ابيطالب را دوست دارد پس بينائيش را بازگردان!
سپس به من فرمود دستت را از روي چشمت بردار. من دستم را برداشتم و مردي را در مقابل خود ديدم. عرض ڪردم تو ڪيستي ڪه خداوند به سبب تو به من احسان نمود؟ فرمود:
أَنَا الْخَضِرُ أَحِبَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ فَإِنَّ حُبَّه فِي الدُّنْيَا يَصرِفُ عَنڪَ الآفات وَ فِي الْآخِرَة يعيذُڪَ مِنَ النّار.
من خضر از محبين اميرالمؤمنين هستم
همانا ڪه محبت او در دنيا آفات و بديها را از تو دور ميڪند و در آخرت تو را از عذاب حفظ مينمايد.
? القطره، ج2، ص212.
?علامه مجلسي، بحارالانوار، ج42، ص9.