#نامه_ای_به_دخترم ?اگه یه روز خدا بهم یه دختر داد… ❣عمرم صرفش میکنم تا یادش بدم که اوج زنونگی کنیز حضرت زهرا بودنه نه لباسای خوشگل پوشیدن برا نامحرم نه نگاه کردن به نامحرم… ❣بهش یاد میدم از همون روز اول چادر سرش کنه و زیباییش رو به همه نشون نده ولی تو خونه موهاشو خوشگل میبندم و لباش خوشگل تنش میکنم تا بدونه جلو محارمش باید خوشگل بگرده … ❣بهش یاد میدم که خودشو پاک نگه داره بهش یاد میدم هیچوقت با نامحرم شوخی نکنه… ❣اگه یه روز دختر دار شدم یه جوری تربیتش میکنم که لایق کنیزی امام زمانش باشه… ❣بهش یاد میدم که مثل حضرت رقیه عاشق باباش باشه عاشق بهترین مرد زندگی… ❣بهش میگم که خیلی دوستش دارم تا محبت رو از نامحرم ها گدایی نکنه… بهش میگم تا بدونه همیشه خدا کنارشه ❤تا همیشه پــــــــــاڪ بمونه❤

زیارتنامه_حضرت_خدیجه_علیهاالسلام
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا زَوْجَةَ رَسُولِ اللَّهِ سَیِّدِ الْمُرْسَلینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا زَوْجَةَ خاتَمِ النَّبِیّینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ سَیِّدَىْ شَبابِ اَهْلِ الْجَنَّةِ اَجْمَعینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ الْأَئِمَّةِ الطَّاهِرینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ المُؤْمِنینَ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُمَّ الْمُؤْمِناتِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا خالِصَةَ الْمُخْلِصاتِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا سَیِّدَةَ الْحَرَمِ وَ مَلائِکَةَ الْبَطْحآءِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اَوَّلَ مَنْ صَدَّقَتْ بِرَسُولِ اللَّهِ مِنَ النِّساءِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ وَفَتْ بِالْعُبُودِیَّةِ حَقَّ الْوَفآءِ،وَ اَسْلَمَتْ نَفْسَاً وَ اَنْفَقْتَ مالَها لِسَیِّدِ الْأَنْبِیآءِ ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا قَرینَةَ حَبیبِ اِلهِ السَّمآءِ،اَلْمُزَوَّجَةِ بِخُلاصَةِ الْأَصْفِیآءِ،
یَا ابْنَةَ اِبْراهیمَ الْخَلیلِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ سَلَّمَ عَلَیْها جَبْرآئیلُ،وَ بَلَّغَ اِلَیْهَا السَّلامُ مِنَ اللَّهِ الْجَلیلِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا حافِظَةَ دینِ اللَّهِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا ناصِرَةَ رَسُولِ اللَّهِ،
اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا مَنْ تَوَلّى‏ دَفْنَها رَسُولُ اللَّهِ، وَ اسْتَوْدَعَها اِلى‏ رَحْمَةِ اللَّه،
اَشْهَدُ اَنَّکَ حَبیبَةُ اللَّهِ وَ خِیَرَةُ اُمَّتِهِ، اِنَّ اللَّهَ جَعَلَکِ فى‏ مُسْتَقَرِّ رَحْمَتِهِ فى‏ قَصْرٍ مِنَ الْیاقُوتِ وَ الْعِقْبانِ، فى‏ اَعْلى‏ مَنازِلِ الْجَنانِ،
صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکاتُهُ.

بر اساس صحيح ترين روايت ها اين بانو در روز يازدهم رمضان سه سال پيش از هجرت 183 یعنی سال دهم بعثت و مدت کمی بعد از خروج مسلمانان از شعب ابی طالب، درگذشت و پیامبر(ص) همسر فداکار خود خدیجه(س) را از دست دادند. حضرت خديجه در آخرين لحظات زندگي وصايايي به شرح زير به پيامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نمود: براي او دعاي خير کند؛ او را با دست خود در خاک قرار دهد؛ پيش از دفن در قبر او وارد شود؛ عبايي را که به هنگام نزول وحي بر دوش داشت، روي کفن او قرار دهد. حضرت خديجه که همه اموال منقول و غير منقولش را به حبيب خود بخشيده بود، در مقابل فقط يک عبا مطالبه نمود و آن را هم مستقيما طلب نکرد، بلکه به وسيله‌ي حضرت فاطمه عليهاالسلام تقاضا کرد. آنگاه بود که پيک وحي فرود آمد و کفن بهشتي از سوي پروردگار از بهشت آورد.

ام ایمن (خدمتکار پیامبر) و نیز ام فضل همسر عباس (عموی پیامبر) بدن مطهر ایشان را غسل دادند،. سپس پیامبر(ص) با کفنی که از از جانب خداوند و توسط جبرئیل برای خدیجه(س) آورده بودند، و هم چنین با ردای خودشان کفن کردند. پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم وارد قبر خديجه شد، او را در خاک نهاد و آرامگاه او را نيکو ساخت. اين امتيازي است که به جز خديجه هيچ کدام از امهات المومنين از آن بهره مند نشدند. خديجه در زمان وفات 65 ساله بود، او در قبرستان «معلاه» که به «حجون» معروف است، دفن شد. اين واقعه گرچه به طريق آحاد ثبت گرديده ولي با اين حال در بين تمام مردم کاملاً شناخته شده است. [حجون كوهى در بالاى مكه است كه گورستان مردم آنجاست.]

سال دهم بعثت و مدت کمی بعد از خروج مسلمانان از شعب ابی طالب، پیامبر(ص) همسر فداکار خود خدیجه(س) را از دست دادند. وفات ابو طالب(ع) و خدیجه(س) در نظر پیامبر(ص)، همچون ویران شدن دژی استوار بنا شده بر دو پایه محکم بود. لذا پیامبر(ص) به علت تأثر و اندوه شدید از دست دادن این دو پشتیبان خود، این سال را به «عام الحزن» یعنی سال حزن و اندوه نام گذاری کردند.