◼شب هفتم به نام باب الحوائج إلی الله حضرت علی اصغر علیه السلام◼

◾ اللهم انی اُنشِدُکَ بِدَمِ الْمَظلوم…

◾ يا قَوْمُ اِنْ لَمْ تَرْحَمُوني فَارْحَمُوا هذا الطّفْلَ الرضیع…

اي لشكر اگر بر من رحم نمي‌كنيد پس بر اين طفل رحم كنيد…

◾ سبط ابن جوزى در تذکره از هشام بن محمّد کلبى نقل کرده که چون حضرت امام حسین علیه السّلام دید که لشکر در کشتن او اصرار دارند، قرآن مجید را برداشت و آن را از هم گشود و بر سر گذاشت و در میان لشکر ندا کرد:  بینى و بینکم کتاب اللّه و جدّى محمّد رسول اللّه صلّى اللّه علیه و آله و سلّم  ،  بین من و شما کتاب خدا و جدم رسول الله (ص) حاکم است.

اى قوم! براى چه خون مرا حلال مى‏دانید؟ آیا من پسر دختر پیغمبر شما نیستم؟ آیا به شما نرسید قول جدّم در حقّ من و برادرم حسن علیه السّلام: هذان سیّدا شباب اهل الجنّة؟  این دو دو سرور جوانان بهشتند.

در این هنگام که با آن قوم احتجاج مى‏نمود ناگاه نظرش افتاد به طفلى از اولاد خود که از شدّت تشنگى مى‏گریست، حضرت آن کودک را بر دست گرفت و فرمود:  یا قوم! ان لم ترحمونى فارحموا هذا الطّفل  ،  اى لشکر! اگر بر من رحم نمى‏کنید پس بر این طفل رحم کنید.

پس مردى از ایشان تیرى به جانب آن طفل افکند و او را مذبوح نمود. امام حسین علیه السّلام شروع کرد به گریستن و گفت: اى خدا، حکم کن بین ما و بین قومى که خواندند ما را که یارى کنند بر ما، پس کشتند ما را، پس ندایى از آسمان آمد دعه يا حسين فانّ له مرضعاً في الجنه   ، بگذار او را یا حسین که از براى او مرضعه یعنى دایه‏اى است در بهشت….

◾در کتاب احتجاج نقل شده است که حضرت از اسب فرود آمد و با نیام شمشیر، گودى در زمین کند و آن کودک را به خون خویش آلوده کرد پس او را دفن نمود…

◾ حاج ملا هاشم در منتخب التواریخ ص224   می نگارد خون مظلوم،خون حضرت علی اصغر حسین علیه السلام است بلکه مظلوم مطلق درکتب آسمانی و نزد جمیع مذاهب وادیان فقط خون شیر خواره حسین علیه السلام می باشد…

◾ با سرعتي كه تير به حلقوم او نشست?حتي براي بستن چشمش زمان نداشت

گيرم گره ، حسين ، زقنداقه باز كرد?تا دست و پا زند ،تن اصغر كه جان نداشت

پاشيد خون  او به سماء و به ناله گفت?شش ماهه كه نياز به تير و كمان نداشت

◼️مراسم #عقد_قاسم بن الحسن

✔️اولین و آخرین دیدار قاسم و نوعروس

?قاسم اجازه ي حرب نیافته به خیمه درآمد و به اندوه و الم سر به زانوي غم نهاده دید که برادران امام حسین (علیه السلام) تهیه ي اسباب جنگ مینمودند و عازم میدان قتال بودند، الم او زیاده شد و آغاز گریه و ناله نمود تا که خاطرش آمد که پدر بزرگوارش تعویذي بر بازوي او بسته و به او وصیّت نموده بود که: اي قاسم! در وقتی که الم و مصیبت بینهایت و درد و محنت بیحد و غایت بر تو غلبه کند، این تعویذ را باز کن و بخوان و به آنچه نوشته است عمل کن.

قاسم با خود گفت: تا من خود را شناخته ام به چنین مصیبت و المی گرفتار نشده ام، و اگر بعد از این حیات باقی باشد به چنین محنت و غمی مبتلا نخواهد شد، پس گویا این زمان وقت باز کردن تعویذ است.

پس آن تعویذ را گشود، چون او را ملاحظه نمود، دید حضرت امام حسن(علیه السلام) به خطّ مبارك خود نوشته است که : اي قاسم! اي نور دیده و اي فرزند پسندیده! وصیت میکنم تو را که چون برادرم حسین را در دشت کربلا بی کس و تنها ببینی و او را اسیر کوفیان بی وفا و شامیان بی شرم و حیا بیابی زینهار که سر خود را در قدم او اندازي و جان خود را در راه او دربازي، و هر چند عمّت تو را از حرب ممانعت نماید باید تو در الحاح افزایی و مبالغه نمایی تا اجازه یابی و خون خود را در راه او بریزي.

اي قاسم! اي فرزند پدر!

پس چون قاسم بر مضمون تعویذ اطلاع یافت از غایت فرح و انبساط از جاي جست و به خدمت عمّ بزرگوار آمد و آن نامه اي که رقم شهادت آن مظلوم بود به دست عمّ خود داد، آن سرور شهیدان و امام غریبان چون آن وصیت نامه را خواند آه سوزناك از نهاد خود برکشید و زار زار بنالید و اشک حسرت از دیدگان بارید و به آواز حزین فرمود:اي جان عم! این وصیتی است که برادرم به تو نموده است درباره ي من می خواهی به عمل آوري، مرا نیز درباره ي تو وصیتی نموده است و میخواهم آن را به جا آورم، و وصیت او به من آن است که فاطمه دختر من که پدرت خود او را نامزد نموده است به عقد تو درآورم و به تو دهم، بیا تا ساعتی به خیمه رویم و در طیّ این مقدّمه کوشیم.

پس دست قاسم را گرفت و به اندرون خیمه برد، و برادران خود عباس و عون را طلبید، و عقد فاطمه را براي قاسم مهر شهادت بستند، و زینب را فرمود که جامه هاي حضرت امام حسن را حاضر کرد، و جامه ي فاخري به قاسم پوشانیدند و حضرت به دست مبارك خود درّاعه ي امام حسن(علیه السلام) را به او پوشانید و عمّامه ي وي را بر سر او بست.

پس دست فاطمه را گرفت و فرمود: این است امانتی از تو که پدرت به من سپرده بود.

اما قاسم مظلوم دست عروس را گرفته به خیمه رفت، گاهی در روي عروس مینگریست و گاهی سر در پیش افکنده میگریست، ناگاه از لشکر مخالف آواز برآمد که:

آیا دیگر مبارزي از لشکر حسین باقی مانده است؟

چون قاسم این صدا را شنید دست عروس را رها کرد و مصمّم حرب شد و عازم معرکه ي جدال گردید، عروس دامن او را به هر دو دست گرفت و گفت: اي قاسم! چه خیال در سر داري و مرا در این دشت غربت به که میگذاري؟

مرا میگذاري کجا میروي؟

قاسم چون این سخنان را شنید آه از نهاد او برآمد و زار زار گریست و گفت : اي نور د یده، بدان که پدرت در این صحراي کربلا که وادي محنت و بلا است غریب و بیکس مانده است و یاران و موالیان او همه کشته شدند و بی معین و یاور، تنها و بی مددکار است و شرط هواداري نیست که من خون خود را در راه او نریزم و از جدال دشمنان او گریزم، پس دامن مرا رها کن و قبل از اینکه از غم و غصّه بمیرم خون خود را در معرکه ي کارزار بریزم، و بدان که عروسی و دامادي من و تو به قیامت افتاد.
عروس که این را شنید آهی از دل برآورد که به جاي اشک از چشم مستمعان خون برآورد، و زمین بر خود طپید و آسمان بر خود لرزید و جگر عالمیان بسوخت.

پس عروس گفت: اي قاسم! هرگاه عروسی ما به قیامت افتاد بگو فرداي قیامت تو را کجا یابم و به چه نشان بشناسم؟

گفت: اي نور دیده و اي سرور سینه ي غم رسیده! مرا در روز محشر در نزد جدّ و پدرم طلب نماي و مرا به این آستین دریده بشناس؛ پس دست فرا کرد و سر آستین خود را بدرید.
فغان و ناله از سرادقات عترت طاهرات برآمد و حضرت شاه شهیدان آمد و او را در بر گرفت و فرمود : اي قاسم ! اي جان عم! به پاي خود به گورستان به این هیئت نتوان رفت؛ پس لباس او را به شکل کفن بر او پوشانید و گریبانش را چاك زد و هر دو سر دستارش را بر رویش فکند و شمشیر خود را به دست او داد و گفت: اي جان عم! برو که عمّت هم از عقب میرسد.
?معالی السبطین: ج۱_ص۴۵۱.

از من مپرس در شب_جمعه کجاست دل

بی خانه است ، زائر شهرِ خداست دل

«هرگز وجودِ حاضرِ غائب شنیده ای؟»

در شهرِخویش هستم و در کربلاست دل

▪️امام صادق علیه السلام:

شب جمعه خداوند به همراه ملائکه، انبیاء، اوصیاء و حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) که برترین پیامبران است، به زیارتش می‌آیند.
وَ اللَّهُ یَزُورُهُ کُلَّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ یَهْبِطُ مَعَ الْمَلَائِکَةِ إِلَیْهِ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْأَوْصِیَاءُ وَ مُحَمَّدٌ أَفْضَلُ الْأَنْبِیَاءِ 

? وسائل الشیعه، ج ۱۴، ص ۴۸۰

عبد الله

کودک یازده ساله‌ی امام حسن مجتبی

سلام‌الله‌علیهما

رو کرد به قتلگاه

خواست به یاری عمو بشتابد…

عمه‌اش زینب کبری سلام‌الله‌علیها مانع شد

اصرار کرد… دوید…

گفت:

”نه عمه جان!

به خدا قسم از عمویم جدا نمی‌شوم!“

ناگاه اَبجَر بن کعب [از لشکر دشمن]

به سوی امام حسین سلام‌الله‌علیه

حمله‌ور شد…

عبدالله فریاد زد:

”وای بر تو!

قصد جان عمویم را کرده‌ای؟!“

شمشیرش‌ را که فرود آورد؛

عبدالله دستش را سپر کرد،

شمشیر به دست او اصابت کرد…

دستِ جدا شده به پوستی آویزان شد؛

فریاد برآورد: ”آه ای پدر…“

عمو او را در آغوش کشید…

? الإرشاد (شیخ مفید)، جلد۲، صفحه۱۱۰

#اللهم_عجل_لولیک_فرج

#پنجم_محرم_بنام_حضرت_عبدالله_بن_الحسن علیهماالسلام

.

پنجم ماه محرم حصين بن نُمير ملعون با سپاه ۱۰هزار نفری به كربلا آمد. بعد از آن شبث بن ربعی خبیث با لشکری ۱۰هزار نفری وارد کربلا شد تا با تقويت سپاه عمرسعد سختگيری بر امام حسين علیه السلام را شدت دهند.
پنجم ماه محرم بنام اولادامام مجتبی ونوجوان ۱۱ساله کربلا حضرت عبدالله بن الحسن علیهم السلام است. طبق نقل بعضی از #متتبعین شیعه مثل مرحوم #فرهاد_میرزا در #قمقام_زخار ودیگران حضرت #عبدالله_بن_حسن باحضرت سکینه علیهماالسلام ازدواج کردند.

به همین دلیل حضرت سکینه تا آخرزندگی دیگر بااحدی ازدواج نفرمودند.

#حضرت_عبدالله_علیه_السلام آخرین شهیداز #بنی_هاشم هستند که وقتی نگاهشان به هجوم دشمن بطرف بدن عموافتاد، بسوی قتلگاه دویدند وبه #شمرملعون فرمود: ای پسرزن بدکاره آیامیخواهی عمویم رابکشی؟

ملعون شمشیر رامیخواست به امام حسین علیه السلام بزند حضرت عبدالله دست مبارکشان راجلو آورد وشمشیر به اواصابت کرد ودست رابه #پوست آویزان کرد. پس جناب عبدالله فریاد زدند: ای مادر!

أبحربن کعب ملعون باشمشیر به اوزد وحرمله #نانجیب باتیری عبدالله رابه سینه عمو #دوخت ودر آغوش ارباب جان دادند.

منتخب ص۱۷۵
همچنین حداقل ١٧فرزند ازاولاد امام حسن علیه السلام درکربلا حضورداشته وبیش از ۱۰نفرشان شهید شدند. وبقیه اولادحضرت درمسیر اسارت به شهادت رسیدند.

۱.حضرت حسن مثنی علیه السلام که درکربلا زخمی شده ودر زمره #اسراء بودند.

إرشاد ج۲ص۲۲

۲.حضرت احمدبن الحسن علیهماالسلام

درعاشورا باسن ١۶سالگی به شهادت رسید.

معالی ج٢ص٩٠

۳.حضرت عبدالله الاکبر

دست مبارک ایشان راقطع کرده وحرمله ملعون باتیر ایشان رابه شهادت رساند.

نفس المهموم ص۳۶۰

۴.حضرت عبدالله ابابکربن الحسن علیهماالسلام

إبصارالعین ص۳۶

۵. #الامام_قاسم_بن_الحسن علیهماالسلام

۶.حضرت عبدالله الاصغر یازده ساله

۷و۸. حضرت بشر ویحیی هردو ازشهدای كربلا هستند.

بحار ج۴۵ص۶۳

۹و۱۰. ام الحسن وام الحسین

این دوخواهر درحمله به #خیام حرم زیر دست وپا اسب به شهادت رسیدند.

معالی ج٢ص٩٠

ازأسراء وشهدای درمسیر:

۱۱.حضرت عَمروبن الحسن ازکودکان

لهوف ص۱۴۵

۱۲.حضرت فاطمه بنت الحسن همسرامام سجاد ومادر امام باقرعلیهم السلام هستند.

۱۳و۱۴و۱۵. ام سلمه ورقیه وزینب بنات الحسن ازأسراء کربلا

بحار ج۴۴ص۱۶۳

۱۶. #حضرت_آمنه علیهماالسلام درمسیر اسارت براثر تازیانه برزمین افتاده وزیرپای شترشهید گشتند.

۱٧. #حضرت_شریفه_خاتون علیهاالسلام

درراه مراجعت به مدینه دوروز بعداز اربعین براثر تازیانه ها بشهادت رسیده ودرحله مدفون هستند.