? پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله :

?همان گونه كه فرزند نبايد به والدين خود بى احترامى كند، والدين نيز نبايد به او بى احترامى كنند.

?ميزان الحكمه، ج۱۳، ص۵۰۸

? کفاره گناهان ?

?پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند:

◽️▫️علَيكَ بقِراءةِ القرآنِ ؛ فإنّ قِراءتَهُ كَفّارةٌ للذُّنوبِ ، وسَترٌ في النارِ ،وأمانٌ مِن العذابِ؛

? بـر تـو بـاد خواندن قرآن؛ زيرا خواندن آن كفّاره گناهان است و پرده اى در برابر آتش و موجب ايمنى از عذاب.?

? بحار الأنوار، ج 18

? امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند :

✍شما را به پنج چیز سفارش می کنم که اگر در طلب آنها متحمل رنج زیاد شوید سزاوار است :

1️⃣ جز به خدا امیدوار نباشید
2️⃣ غیر گناه خود از چیزی نترسید
3️⃣ اگر چیزی را بلد نیستید از گفتن نمی دانم خجالت نکشید
4️⃣ اگر چیزی را نمی‌دانید در یادگیری آن خجالت به خود راه ندهید
5️⃣ همواره صبر پیشه کنید که صبر در ایمان مانند سر در بدن است. بدنی که سر نداشته باشد خیری در آن نیست و ایمانی که صبر نداشته باشد نیز خیر ندارد

? نهج البلاغه حکمت ۸۲?

✅همراه با هر سختی، آسانی است

✍هر وقت توی زندگی دری به روت بسته شد، درِ دیگه‌ای به روت باز میشه. این قطعیه!! مطمئن باش! ولی اون چیزی که باعث میشه تو درِ باز شده رو نبینی، نگاهی است که هنوز به درِ بسته شده داری! درِ باز شده رو نگاه کن..

? فإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا (شرح/۵)
? إنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا (شرح/۶)
? به یقین با هر سختی آسانی است.
? مسلّماً با هر سختی آسانی است.

✨﷽✨

#پندانه

✍ناشنوایی خواست به احوالپرسی بیماری برود. با خودش فکر کرد که نباید به دیگران درباره ناشنوایی‌اش چیزی بگوید و برای آن که بیمار نیز متوجه نشود که او صدایی را نمی‌شنود باید از پیش پرسش‌های خود را طراحی کند و جواب‌های بیمار را حدس بزند. پس در ذهنش گفتگویی بین خودش و بیمار طراحی کرد. با خودش گفت «من از او می‌پرسم حالت چطور است و او هم خدا را شکر می‌کند و می‌گوید، بهتر است. من هم شکر خدا می‌کنم و می‌پرسم برای بهتر شدن چه خورده‌ای؟ او لابد غذا یا دارویی را نام می‌برد. آن‌وقت من می‌گویم نوش جانت باشد.

می‌پرسم، پزشکت کیست و او هم باز نام حکیمی را می‌آورد و من می.گویم قدمش مبارک است و همه بیماران را شفا می‌دهد و ما هم او را به عنوان طبیبی حاذق می‌شناسیم. مرد ناشنوا با همین حساب و کتاب‌ها سراغ همسایه‌اش رفت و همین که رسید، پرسید حالت چطور است؟ اما همسایه بر خلاف تصور او گفت: دارم از درد می‌میرم. ناشنوا خدا را شکر کرد. ناشنوا پرسید: چه می‌خوری؟ بیمار پاسخ داد: زهر! زهر کشنده! ناشنوا گفت: نوش جانت باشد. راستی طبیبت کیست؟ بیمار گفت: عزرائیل! ناشنوا گفت: طبیبی بسیار حاذق است و قدمش مبارک.

مردم ناشنوا سرانجام از عیادت دل کند و برخاست که برود اما بیمار بد حال شده بود و فریاد می‌زد که این مرد دشمن من است که البته طبیعتا همسایه نشنید و از ذوقش برای آن عیادت بی‌نظیر کم نشد. بسیاری از مردم در ارتباط با خداوند و یکدیگر، به شیوه‌ای رفتار می‌کنند که گرچه به خیال خودشان پسندیده است و باعث تحکم رابطه می‌شود اما تاثیر کاملاً برعکس دارد.